سطرها در تاریکی جا عوض می‌کنند

با چشم های زرد پاییز در ایوان خانه نشسته بود و من پرندگانی پیر فکر می کردم که دیگر هیچ کوچی از مرگ دورشان نخواهد کرد به اینکه تنها چند پله ایم در فاصله ی دو پاگرد و نبض دستهایم تیک تاک بمبی ست که زمان انفجارش را پنهان کرده اند ... پاییز در ایوان خانه نشسته است و من به دستهای خک فکر می کنم که حتی اگر تمام جنازه ها را بپوشاند موهای تو چون گندم زاری از لای انگشت هایش بیرون می زند.

.

.

فروشگاه اینترنتی کتابزون